باز هم به استقلال باختیم آن هم در روزی که حقیقتا شایسته بردن نبودیم . در هفته ای که گذشت مصاحبه هایی را از کادر فنی ملوان دیدیم که صحبت از ارائه یک ترکیب هجومی از ملوان داشت اما در روز مسابقه ترکیبی که دیدیم با آنچه که شنیده بودیم تفاوت داشت . شاید بتوان داور را مقصر اصلی این نتیجه نامید اما به نظر من اگر مسابقه تا هم اکنون که در حال خواندن این مقاله هستید هم ادامه داشت ملوان به گل دست نمی یافت ! تیم جوان ملوان در هیچ یک از خطوط خود نه دارای هماهنگی بود نه خلاقیت و نه برنامه مشخص و همین امر باعث شده بود که عملا در کنترل جریان بازی با مشکلات عدیده ای مواجه شوند . شاید غیبت سعید یوسف زاده و البته سجاد بیگی باعث شده بود که خط هافبک آن کارایی لازم را نداشته باشد اما بازی فوق العاده ضعیف مازیار زارع که حقیقتا انتظار بیشتری از آن می رفت دلیلی شد بر اینکه خط هافبک حریف به خوبی بر اوضاع مسلط شده و با ارسال پاسهای پشت دفاع بارها و بارها ملوانان را آزار دهند و این در کنار عدم ایجاد فشار مناسب خط دفاع از بازیکنان حریف توانست ملوان را به عقب براند .
ملوان در ابتدای بازی با استفاده از 5 بازیکن که دارای خصوصیات دفاعی هستند بازی را شروع کرد . فلاحتی ، رافخوایی ، تامینی و صادقی به همراه نیک نظر – که در خط هافبک قرار گرفته بود – عملا ملوان را بصورت تیمی دفاعی در آورده بود . شاید استفاده از بازیکن دفاعی در هر نقطه ای امکان پذیر باشد اما با توجه نوع و شکل بازیش نمی توان از آن انتظار زیادی – در کوتاه مدت – داشت و این شاید اشتباهی بود که محمد احمدزاده داشت .
شاید بهتر بود به جای فلاحتی که در دفاع بسیار پر اشتباه است و در بیشتر برگشت ها کُند و کم رمق ظاهر می شود از نیک نظر استفاده میشد فلاحتی ضعیفترین بازیکن ملوان است که برای بهتر شدن می بایست بیشتر از این بکوشد همچنین در خط میانی هم ترکیب قربانی،مازیار،گیاهی، ساجدی خیلی هجومی تر از ترکیب خدامرادی، مازیار،نیک نظر و گیاهی بود به شخصه معتقدم قربانی ( که تمام بازی در فکر دریبل زدن بود تا پاس دادن ! ) نباید در خط حمله مورد استفاده قرار بگیرد البته شاید بدلیل کمبود بازیکن باشد اما اگر قباخلو و جعفری یا حیدری در خط حمله قرار می گرفتند بهتر می بود .
بطور دقیق نمی دانم که آیا مازیار بنا به درخواست کادر فنی متمایل به عقب بازی می کرد یا اینکه دلیل دیگری داشت که اگر با دستور کادر فنی هم می بود وی میتوانست در بازیسازی خیلی بیشتر از چیزی که دیدیم فعال باشد . بازی بی اثر ، پر اشتباه و معمولی مازیار ( که بعنوان کاپیتان و وارث شماره سیروس قایقران وظیفه ای بس بزرگ را بر دوش دارد) باعث شد که خط هافبک کم اثری را شاهد باشیم . در مورد مازیار ضمن عذرخواهی از همه دوستان ملوانی باید بگویم وی بازیکن بزرگی که از آن یاد می شود نیست ! و به عبارت بهتر تعاریفی که از مازیار دیده ایم با آنچه که او ارائه می دهد تفاوتهای بسیاری دارد . در بازی ملوان- استقلال اهواز هم مازیار آن چیزی نبود که باید باشد و در طول هر بازی همه در انتظار این هستند که دوباره شوت زیبای بازی با استقلال در لیگ پنجم را تکرار کند و با شاهد گرفتن از آن بازی وی را از بقیه متمایز می کنند اما من معتقدم مازیار برای بزرگی کردن راه بس دوری در پیش دارد و او بعنوان هافبک طراح ملوان می بایست خیلی فعالتر و با دقت بیشتری بازی کند اما تعدد پاسهای اشتباه و ارسال توپهای بلند و بی هدف پشت دفاع حریف فرصت استفاده ملوانان را از بین می برد . به نظر من هنوز هم – در سالهای اخیر – بازیکنی به کمال و قدرت پژمان نوری در ملوان ظهور نکرده است و شاید مقایسه مازیار و پژمان کار صحیحی نباشد البته احتمالا خواندن این مطلب باعث دلخوری خیلی از هوادارن ملوان که شیفته بازی کاپیتان محبوبشان هستند باشد اما با رجوع به بازیهای پژمان و مازیار به صحت عرایضم خواهند رسید اما به هر حال اگر کسی ار سخنانم رنجیده خاطر شد از صمیم قلب عذرخواهی می نمایم .
این بازی هم تمام شد و ما همچنان به امید آینده می مانیم به آسمان می نگریم تا روزی رقص قوی سپیدمان را در افق نظاره گر شویم شاید این روز خیلی دور نباشد .
پاینده باشید .
منتظر شنیدن نظرات شما هستیم . برای این کار روی قسمت « نظرات» کلیک کنید .