رقصی چنین میانه میدانم آرزوست

مردیم تا بردیم اما بردیم تا همچنان سربه آسمان بساییم و با سینه ای ستبر بایستیم و از لذت در اوج بودن سرخوش گردیم . بردیم تا همچنان زیباترین ترنم بر لبان خسته مردم شهرمان جاری شود . بردیم تا همچنان نظاره گر رقص قوی سپیدمان در پهنای آسمان فوتبال باشیم و به نابخردان ثابت کنیم این پرواز تمام شدنی نیست . پس به احترام این بلند قامتان عرصه ورزش کشور بپا می خیزیم و خاک راهشان را توتیای چشمان همیشه منتظرمان میکنیم . انتظاری برای ظهور سیروسی دیگر تا دوباره وصدباره نام باشکوه عشق مشترکمان ، ملوان را طنین انداز آسیا کند .

در روزی که یک شهر پشت یک تیم بود بالاخره به هدفمان رسیدیم و انصافاً که رسیدن به این هدف چقدر سخت بود . گویی تمام مردم انزلی به استادیوم آمده بودند و فارغ از هر تعلقی برای پیروزی ملوان دست به دعا برداشته بودند . سال گذشته به خاطر دارم برای دیدن بازیهای ملوان بعد ازافطار و زیر نور نهایتا پنج یا شش هزار نفر به استادیوم می آمدند اما حضور مقتدرانه ملوان در عرصه لیگ همه را مجاب کرده بود که « باید از این تیم حمایت کرد » بازی راس ساعت 8 شروع میشد و به رسم همیشه یک ساعت زودتر به استادیوم رفتم . از ساعت 7 الی 7:45 به همت پرسنل نیروی انتظامی پشت دربهای نیمه باز استادیوم مانده بودم و در ازدحام جمعیت واقعاً لحظات بسیار بسیار بدی را گذراندم . تصور 45 دقیقه ماندن در بین صفی که هیچ توجیه منطقی برای بوجود آمدنش نبود بسیار مشکل است اما بی کفایتی مسئولین امر باعث شد به شیوه عصر پارینه سنگی به درون استادیوم راه پیدا کنیم . بگذریم که چون هدفمان بزرگتر از بحث با چند ناآگاه بود از خیر احقاق حق خود گذشتیم و به دنبال پیدا کردن جا وارد محوطه تماشاگران شدیم . جالب است که با وجود اینکه هنوز تا شروع بازی زمان داشتیم اما اصلا جایی وجود نداشت به ناچار به جایگاه میهمان ( یا به قول معروف سمت چوکایی ها ) رفتیم و در جایی نه چندان جالب نشستیم . واقعاً باید به این مردم احسنت گفت و دست تک تکشان را بوسید که با این سختی معیشت همیشه برای اعتلای نام شهرشان از دل و جان مایه می گذارند . خب از حاشیه کم می کنیم و به متن بازی می پردازیم با این توضیح که به سبب کمی نور عکسهایی که گرفته شد بسیار بی کیفیت و تار بودند که از قراردادنشان خودداری کردم البته چند عکس هم بدک نبود که آنها را در چند روز آینده به روی وبلاگ خواهم آورد . و اما بازی :

بر خلاف چیزی که در مطبوعات دیدم و خواندیم مسعود غلامعلی زاد درون دروازه ملوان بود و گویی مصدومیت وی رفع شده بود یا اصلا وجود نداشت ! به هر حال امسال مسعود در دوران اوج خود به سر می برد و حضورش قوت قلب خط دفاعی ما به شمار می رود . خط دفاعی چهار نفره ملوان در این بازی شامل سعید سالارزاده و رضا نیک نظر در قلب دفاع و ابراهیم صادقی و هادی تامینی در طرفین بود که در کل نمره قبولی گرفتند اما فرارهای مهاجمین برق از جناح راست ملوان که بارها وبارها هم تکرار شد باعث شد کل بازی را با استرس دنبال کنیم . انصافا هم مسی ها پاسهای پشت دفاع خوبی ارسال می کردند و با اتکا به سرعت مهاجمینش می توانستند ( و توانستند ) موقعیتهای متعددی رو بر روی دروازه ملوان بوجود آورند . شاید کندی صادقی یا سرعت زیاد مهاجم مس ! و یا شاید تمایل امیرخدامرادی به نفوذ باعث شده بود که این سمت ملوان تبدیل به تفرجگاه مسی ها شود ! البته در نیمه دوم و با تعویض بابک پورغلامی با طهماسبی کمی آرامش به خط دفاع بازگشت اما باز هم سمت راست ملوان لنگ می زد . خط هافبک ملوان فروغ همیشگی خود را نداشت مازیار بسیار پر اشتباه بود و سعید هم که کلاً فصل را نا مطمئن آغاز کرده است . رمضانی و خدامرادی هم در طرفین این دو بد کار نکردند البته علی رمضانی در اواخر بازی با حیدری تعویض شد هر چند که حیدری دو پاس گل حیاتی داد اما این تعویض کم کم در حال گرفتن رنگ و بوی یک تعویض سنتی به نظر میرسد . در دقایق پایانی نیمه اول تابلوی تعویض طهماسبی که از ابتدای بازی بی نهایت بی رمق و خسته به نظر می رسید با چمندوست توسط داور چهارم بالا رفت اما کادر فنی به ناگاه تغییر عقیده دادند و ترجیح دادند در آغاز نیمه دوم طهماسبی را با بابک تعویض کنند . با توجه به خط هافبک خلاق مس و تبحر در ارسال پاسهای توی در توسط آنان و کندی و کم تعداد بودن خط هافبک ملوان در نبردهای میانه میدان ، کادر فنی تصمیم به تقویت کمربند میانی خود گرفتند و با این تعویض نیک نظر به جای مازیار در پست هافبک دفاعی قرار گرفت  و مازیار در کنار سعید یوسف زاده طراحی حملات ملوان را بعهده گرفتند . با این تعویض کمی کفه ترازو به نفع ملوان سنگینی کرد اما همه اینها عملاً باعث بوجود آمدن موقعیت ( حتی موقعیت زیر 50 در صد ) نمیشد . دو تیم تا پشت محوطه جریمه پیش می آمدند و از آن پس دفع توپ بود و دیگر هیچ . پرسینگ تیم مس بی نهایت عالی بود و حتی در زمین ملوان به مدافعین این تیم اجازه شروع بازیسازی را نمی دادند که همین هم بر شکل بازی ملوان تاثیر گذاشته بود . کلاً بازی دلچسبی نبود اما چون با برد همراه شد ( آن هم در دقایق پایانی ) حلاوت دیگری داشت . در نیمه اول بازی موقعیت خوبی نصیب خدامرادی شد که از داخل محوطه جریمه رحمتی به خوبی در مقابل ضربه خدامرادی ایستادگی کرد و در نیمه دوم هم عملاً بازی درگیری در میانه میدان را شاهد بودیم که در نهایت با دو پاس گل حیدری به یوسف زاده و رافخوایی به نتیجه دلخواهمان رسیدیم . اگر این دو گل را از بازی کسر کنیم چیز زیادی از بازی نخواهد ماند اما با وجود این درحالی که تساوی منصفانه ترین حالت بازی بود به 3 امتیاز شیرینی رسیدیم که در رسیدن تیم به خودباوری و چنگ انداختن به رده های بالاتر جدول یاریمان خواهد کرد . به نظر میرسد در صورت ادامه روند رو به رشد ملوان همچنان شاهد حضور یکپارچه تماشاگران ملوانی در استادیوم خواهیم بود که این به خودی خود باعث ایجاد فشار مضاعفی بر روی تیم حرف و کادر فنی آنان خواهد بود که در این صورت هیچ تیمی از گزند ملوان در انزلی درامان نخواهد بود . به هر حال آنقدر خوش باور نشده ایم که فکر کنیم قهرمان خواهیم شد یا همچنان در این رده خواهیم ماند اما برای اوج دوباره ملوان و برای زنده شدن نامش از هیچ کوششی دریغ نخواهیم کرد . به امید روزهای بهتر و روشنتر برای دوست داشتنی ترین تیم دنیا .

اخبار مرتبط در رسانه ها :

کاظمی :مستحق شکست نبودیم / تماشاگران از تماشای بازی لذت بردند

احمد زاده : تیم مس کرمان زیبا بازی کرد

هواداران را با ملوان آشتی دادیم / محمد احمدزاده:  خاطرات دهه 50 و 60 را زنده می‌کنیم