در شروع نیم فصل دوم بوندس لیگا که پس از ۳۵ روز تعطیلی و یا به عبارتی تمرین و تجدید قوا آغاز شد بایرن سه بازی انجام داد که البته یک بازی از آن مربوط به جام حذفی بود . در بازی اول بایرن در آلیانز آره نا یعنی استادیومی که کم کم بدل به قلعه عقابها می شود به مصاف ماینزی رفت که شاید پیش بازنده ای بیش نبود . بازی علیرغم تصور همگان با برتری بی چون و چرای بایرن شروع نشد اما ماینز هم به قول معروف بایرن ببر ! نبود . کاری به اینکه پنالتی که اسماعیل داد درست بود یا نبود ندارم اما با توجه به اینکه ۲ هفته قبل هم شبیه این پنالتی را روی کاظمیان مرتکب شد عملکرد وی باعث نگرانی میشود . بعد از گل هم بایرن حمله و حمله نمود و آن بازی با حوصله و بدور از احساسات و به تعبییر مجریان مخالف فوتبال آلمان در صدا و سیما فوتبال کسل کننده !! را ارائه نمود شاید بهتر بود بایرن به آب و آتش میزد اما اینکار را نکرد و در دقایق پایانی بازی بازی را به تساوی کشاند و در نهایت بازی را برد . شاید اگر تیم دیگری غیر از ماینز با بایرن بازی می کرد و نیروی بیشتری به خرج میداد بایرن با مشکل مواجه میشد اما همانطور که عرض نمودم ماینز بایرن ببر نبود . بازی بعد با لورکوزنی بود که در بازی رفت ۵ گل خورده بود آنهم در زمین خودی . پس این بازی هم از آن بایرن بود چون اولاْ بازی در مونیخ بود و هم بایرن بازی رفت را به سادگی برده بود . اما بازی آنطور که فکر می کردیم پیش نرفت . هر چند بازی را بایرن با پیروزی به پایان برد اما توقع بیشتری از تیم میرفت . بازی با هرتا را ندیدم اما قابل حدس زدن است که چگونه پیش رفته ! . در کل بایرن با انجام سه بازی ٬ ۴ گل زده و ۲ گل خورده مرا نگران می کند . شاید بتوان بدنسازی و بدور بودن از مسابقات پرفشار را دلیلی برای کم شور بازی کردن بایرن به شمار آورد اما اگر این روند در ادامه قطع نشود باید کادر فنی فکری به حال تیم بکند چون با ادامه مسابقات و حساستر شدن بازیها و از همه مهمتر فرا رسیدن بازی با میلان کار بایرن سختتر خواهد شد . البته برطرف کردن این مشکل و بازگرداندن طراوت به بایرن کاری است که از عهده ماگات و دستیاران وی برخواهد آمد .